مسئولیت ناشی از مذاکرات پیش قراردای با نگاهی به کامن لا و فقه امامیه

ممکن است افراد با هدف محروم نمودن طرف مذاکره از معامله با سایر اشخاص وارد مذاکره شوند تا او را از فرصت معامله با آنها محروم نمایند. همچنین ممکن است طرفین از اطلاعات فنی و تخصصی ارائه شده توسط طرف عقد سوء استفاده نموده و آنها را در اختیار رقبای وی قرار دهند یا با استفاده از آنها کسب سود کنند. همه این اتفاقات در مرحله پیش از انعقاد یک قرارداد رخ می دهد. در گذشته که اصل آزادی قراردادی به صورت مطلق مورد پذیرش قرار می گرفت، مسئولیتی در قبال اقدامات فوق الذکر متوجه افراد نمی شد. زیرا هر شخص حق داشت که مذاکرات را متوقف نموده و تن به انعقاد عقد ندهد. از سوی دیگر طرفین مذاکره با اختیار خود وارد یک فرآیند مخاطره آمیز شده اند و زیان های احتمالی را به منظور کسب سود پذیرفته اند. در نتیجه حق مطالبه خسارت از طرف مقابل را ندارند. اما به مرور زمان، نیازها و تغییرات جامعه مدرن و بیع های تخصصی از یک سو و رقابت های غیر اخلاقی تجار از سوی دیگر موجب شد تا رویکرد مذکور تعدیل شود و حقوقدانان هر یک با نظریه پردازی مطلوب خود، سعی در اخلاقی تر کردن حقوق و به رسمیت شناختن مسئولیت پیش قراردادی نمودند که نتیجه این تلاش ها در حقوق داخلی آنها و پیمان های بین المللی هویدا است.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پیش قراردادی ، حسن نیت ، قطع مذاکره ، تقصیر ، جبران خسارت