پناهندگان یونانی در دربار هخامنشی(از تاسیس تا سقوط شاهنشاهی)

پس از تاسیس سلسله هخامنشی و گسترش قلمرو آن، تلاقی شاهنشاهی با دولت‎های آن روز شکل جدیدی یافت. اهمیت روزافزون شاهنشاهی با توجه به چشم‎انداز توسعه‎طلبی و یافتن سرزمین‎های‎ تازه جهت اداره اقتصادی قلمرو، رویکرد مناسبات با دولت‎- شهرهای آسیای صغیر را وارد مرحله نوینی کرد. نکته قابل تامل در این ملاحظات، جدا از اهمیت و قدرت حمایت‎گرایانه‎ی دولت هخامنشی، این است که شخصیت‎های مهم یونانی برای اعاده‎ حیثیت از دست رفته، به ایران پناهنده می‎شدند. در این برهه مشاهده می‎کنیم که برخی از این اشخاص دشمنان خونی هخامنشی بودند که شاهان هخامنشی با توجه به رویکرد و ملاحظات سیاسی برای گستره قلمرو شاهنشاهی از نابودی آن‎ها برای بهره گرفتن در حوادث آینده دولت صرفنظر می‎کرد. تحقیق حاضر بر آن است با روشی توصیفی – تحلیلی به واکاوی این پرسش که نقش و جایگاه پناهنده‎گان یونانی در دربار هخامنشی چگونه بوده است و چه تاثیری بر مناسبات ایران و یونان داشته است؟، بپردازد. رهیافت این پژوهش این است که با توجه به اهمیت و جایگاه شاهنشاهی هخامنشی در دنیای آن روز شخصیت‎های مهمی از یونان برای مقاصد سیاسی خود به ایران پناهنده می‎شدند که به تبع آن شاهان هخامنشی سعی می‎کردند از آن‎ها در رویدادهای سیاسی استفاده نمایند

کلیدواژه ها:

هخامنشی ، یونان ، پناهندگی ، آتن و اسپارت