روش نشانه شناسی لایه ای در خوانش فضا های معماری (نمونه موردی: تئاتر شهر ،پهلوی دوم)

این پژوهش به تبیین و خوانش فضا های معماری به روش نشانه شناسی لایه ای و بهره گیری از آن در خوانش تئاتر شهر تهران می پردازد. فرض بر این است که "مفهوم"، "معنا"، و "معنی" با گذر از لایه های متعدد و به واسطه ابزارهای کالبدی قابل دریافت می باشد. هدف اصلی این پژوهش چگونگی خوانش یک بنا بر اساس نشانه شناسی لایه ای و شناخت مرز بین انواع نشانه ها و کد های که دارای دلالت معنایی هستند می باشد. نکات حاصل از مطالعه تطبیقی مصداق های معماری، به طبقه بندی جدیدی از نشانه ها در معماری و نمود مباحث نشانه شناسی در معماری انجامید که در ادامه در جدولی گرد آوری شده است.روش تحقیق در این پژوهش به صورت تحلیلی توصیفی با رویکرد استقرایی (نمونه به نظریه) و جزء به کل بوده و از طرف دیگر به صورت پدیدار شناسانه و انکشاف حقیقت است. فرآیند حاصل از این تحقیق به این نتیجه دست یافته است که جهت خوانش پروژه های ممتاز معماری مفهومی میتوان از نشانه شناسی لایه ای بهره برد و تئاتر شهر در تمامی لایه های هم نشینی متن، بافت، بینامتنیت ، رمز، رسانه، دارای معانی متعددی بوده و خوانش نهایی آن مستلزم عبور از تمام لایه های هم نشین بوده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، نشانه شناسی ، نشانه شناسی لایه ای ، دلالت معمارانه ، تئاتر شهر