توسعه مدل سنجش اثربخشی دوره های آموزشی کوتاه مدت و میان مدت در جامعه دانشگاهی علوم پزشکی

مقدمه: این پژوهش، ارائه مدل سنجش اثربخشی دوره های آموزشی کوتاه مدت و میان مدت در دانشگاه علوم پزشکی مازندران است. روش پژوهش: روش تحقیق ترکیبی (کمی، کیفی) است. جامعه آماری شامل متخصصین و مدیران دانشگاهی و کارکنان سازمان علوم پزشکی استان مازندران می باشد. در مرحله کیفی از روش نمونه گیری هدفمند و در فاز کمی از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب و برای گردآوری اطلاعات از روش (میدانی مصاحبه، پرسشنامه محقق ساخته) استفاده شده است. پاسخ های جمع آوری شده با استفاده از فنون آمار توصیفی (از فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد) و استنباطی (همبستگی و تی گروه های مستقل) با استفاده نرم افزار SPSS و Lisrel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های مقاله نشان داد مولفه های اصلی دوره های آموزشی کوتاه مدت و میان مدت دانشگاهی شامل (اثربخشی و کارایی، رضایمندی شغلی، انگیزش و روحیه، برنامه ریزی و هدف گذاری، مهارت های انجام وظیفه مدیریتی، نهادینه کردن اهداف سازمانی، مهارت های ارتباطی مدیریتی، و در نهایت تاکید بر آموزش و توسعه) است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین نظرات سطوح نهادی و عملیاتی در رتبه بندی ابعاد دوره های آموزشی کوتاه مدت و میان مدت دانشگاهی به ترتیب (اثربخشی و کارایی، رضایمندی شغلی، انگیزش و روحیه، برنامه ریزی و هدف گذاری، مهارت های انجام وظیفه مدیریتی، نهادینه کردن اهداف سازمانی، مهارت های ارتباطی مدیریتی، و در نهایت تاکید بر آموزش و توسعه) به ترتیب بیشترین اهمیت و کمترین اهمیت را در دوره های آموزشی کوتاه مدت و میان مدت دانشگاهی دارند.

کلیدواژه ها:

دوره های آموزشی ، کوتاه مدت و میان مدت ، مهارت های ارتباطی مدیریتی