پایبندی به چندفرهنگ گرایی شهروندی در آراء دیوان عالی فدرال عراق

دیوان عالی فدرال، نهاد نوپای نظام حقوقی جمهوری عراق است که متعاقب تحولات اخیر این کشور و نیز تدوین قانون اساسی جدید آن در سال ۲۰۰۵، با گستره ی وسیعی از وظایف و اختیارات که مبین ساختارها، روندها، سیاست ها و ارزش های یک جامعه است تاسیس شده است. این مقاله با هدف بررسی پایبندی به چندفرهنگ گرایی شهروندی در آراء دیوان عالی فدرال عراق می باشد و در پی پاسخ به این پرسش است که عراق به عنوان یک کشور و جامعه چندفرهنگی توانسته است به صورت برابر میان همه مذاهب و ادیان و زبانها و ملیتها و قومیت ها در عراق رفتار کند ؟ این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به دنبال این فرضیه بوده که به طور کلی قانون اساسی ۲۰۰۵ جمهوری فدرال عراق ۱۰ ماده از آن از جمله موارد ۳، ۴، ۹، ۱۲، ۱۳، ۲۰ ،۴۹ ،۱۲۵ ،۱۲۶ و۱۴۲ به چندفرهنگی بودن عراق اذعان می کند. یافته های پژوهش بیانگرآن است که در طول تاریخ اقلیتها در عراق همیشه محروم و به حاشیه رانده شده بوده و مورد حمله قرار گرفته و دچار کوچ اجباری و نابودی شده اند. هم از لحاظ دینی و مذهبی و هم از لحاظ زبانی و ملی این روند ادامه داشته و این رفتارها نیز به علت نظام حکمرانی در عراق که فساد و نقض های فاحش و گسترده حقوق بشر افزایش یافته و در این میان وضعیت و جایگاه حقوق شهروندی بیشتر تضعیف کرده است.

کلیدواژه ها:

عراق ، چند فرهنگی ، دیوان عالی فدرال. حقوق شهروندی