بررسی نقش مراکز دانشگاهی در سیاست گذاری عمومی جمهوری اسلامی ایران

دولت ها و متخصصان همواره در پی یافتن مدل های موثر سیاست گذاری و خط مشی گذاری هستند که در ایران کمتر مورد توجه بوده، پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادین کاربردی، از نظر ماهیت، تحقیق های پیمایشی و از نظر پارادایمی، تحقیق های ترکیبی _اکتشافی، نمونه گیری در بخش کیفی پژوهش به صورت هدفمند و در بخش کمی به صورت تصادفی ساده انجام شد. در مرحله کیفی با ۱۲ نفر از خبرگان، که عمدتا خبرگان دانشگاهی مسلط به بحث مراکز دانشگاهی در سیاست گذاری عمومی بودند، که مصاحبه ها تا دستیابی به اشباع نظری ادامه داشت و نمونه های بخش کمی شامل ۱۹۶ نفر که براساس فرمول کوکران انتخاب شدند. بر اساس یافته های پژوهش، در بخش کیفی تحلیل مصاحبه ها خبرگان با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام شد و در بخش کمی جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شده است. و طی آن مهم ترین شاخص های نقش مراکز دانشگاهی در سیاست گذاری عمومی جمهوری اسلامی ایران، ۶ شاخص اصلی(عوامل اقتصادی، عوامل قانونی، عوامل اجتماعی-سیاسی، عوامل فرهنگی، بین المللی سازی دانشگاه ها، عوامل علمی و فناوری) و ۳۸ مقوله مورد سنجش قرار گرفته شد. مطابق نتایج تحقیق، این مدل از کیفیت مطلوبی برخوردار بوده و می تواند چارچوب مناسبی را برای تدوین سند چشم انداز سیاست گذاری عمومی جمهوری اسلامی ایران فراهم نماید و لازم است مسئولان و سیاستگذاران جامعه دانشگاهی کشور راهکارها و برنامه های مناسب دست یابی به این هدف را سرلوحه خود قرار دهند.

کلیدواژه ها:

خط مشی گذاری ، مراکز دانشگاهی ، سیاست گذاری عمومی