تحلیل تطبیقی مفهوم جهت و سبب در حقوق ایران و فرانسه و نقش آن در تعهدات یکجانبه

اولین سوالی که در خصوص یک قرارداد به ذهن خطور می کند علت انعقاد ان است دلایل متعددی قابل شمارش هستند مانند اجاره مسکن در جهت سکنی یا تهیه مواد غذایی به منظور تامین نیازهای اولیه خویش. همچنین ممکن است از خرید یک کالا این قصد را دنبال کنیم که آن را به دیگری هدیه دهیم یا مکانی را اجاره می کنیم به جهت آنکه تمایل به سکونت در مجاورت فردی معین داریم. دسته اول را به عنوان جهات اولیه و اصلی مورد شناسائی قرار می دهیم و دومین دسته در قالب جهات شخصی و غیرمستقیم قرار می گیرند. جهت در قانون مدنی ایران و فرانسه به عنوان یکی از شروط در تشکیل ماهیت حقوقی قرارداد آمده است لکن مفهوم آن مبهم بوده و تاثیر آن در مقایسه با سایر شروط، محل سوال است. در حقوق فرانسه در اصلاحات اخیر جهت به عنوان شروط حذف گشته است. در این جستار با روش توصیفی و تحلیلی سعی بر آن شده است تا تاثیر این تحول بر حقوق ایران را مورد بررسی قرار دهیم به خصوص انکه قانون مدنی از یک سو الهام گرفته از حقوق فرانسه و از سوی دیگر وفادار به اصول و مبانی فقه امامیه بوده است.

کلیدواژه ها:

علت ، جهت ، سبب ، تعهد یکجانبه