ارتباط فرسودگی شغلی با طفره روی سازمانی در میان کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های غرب کشور

محبوبیت استفاده از گروه های کار در سازمان ها طی یک دهه گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است. طفره روی اجتماعی یکی از عوامل از بین رفتن بهره وری در محیط کار است. تحقیقات زیادی برای شناخت عوامل زمینه ساز طفره روی اجتماعی انجام شده است. هدف تحقیق حاضر تعیین ارتباط فرسودگی شغلی با طفره روی سازمانی در میان کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های غرب کشور بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های غرب کشور (کرمانشاه، همدان،کردستان، لرستان و ایلام) به تعداد ۴۵۳ نفر بود. تعداد ۲۰۳ نفر از کارکنان به صورت تصادفی انتخاب و به عنوان نمونه پژوهشی در تحقیق مشارکت کردند. از دو پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش وهمکاران و طفره روی اجتماعی جورج جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج تحقیق ارتباط معناداری بین فرسودگی شغلی و ابعاد آن شامل خستگی عاطفی، شخصیت زدایی و فقدان موفقیت فردی با طفره روی اجتماعی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های غرب کشور مشاهده گردید. براساس نتایج تحقیق حاضر کارکنانی که به فرسودگی شغلی دچار می شوند، احتمال بیشتری دارد که از زیر بار مسئولیت هایی که در سازمان برای آن ها تعیین شده است شانه خالی کنند بنابراین کاهش زمینه های فرسودگی شغلی می-تواند طفره روی را در کارکنان کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

طفره روی سازمانی ، فرسودگی شغلی ، خستگی عاطفی ، شخصیت-زدایی ، کاهش موفقیت فردی