مطالعه کیفی سیاست دادرسی ایران در دعاوی خانوادگی

دعوای خانوادگی ، اقدامی حقوقی ناشی از اختلافات حل نشده میان اعضای یک خانواده است که با طرح دادخواست آغاز می شود. این پژوهش بر آن است که مبتنی بر مصاحبه نیمه ساختاریافته با زنان مراجعه کننده به دادگاه خانواده، (۲۲ نمونه از شهر کرمان) و با تکنیک تحلیل مضامین، به تحلیل تجارب زنان بپردازد و به این سوال پاسخ دهد که «زنان فرایند دادرسی به دعاوی خانوادگی با رویکرد رایج در قانون آئین دادرسی مدنی را با چه کیفیتی تجربه می کنند؟»بر اساس یافته های پژوهش، تجارب زنان در فرایند دادرسی در دو سطح فردی و ساختاری صورت می گیرد. در سطح خرد تجارب زنان در ارتباط کنشگران، شکل می گیرد که در ذیل مقوله اصلی «سطح فردی» صورت بندی شد. مقوله اصلی دیگر «سطح ساختاری» نام گرفت که مشتمل بر تجارب زنان از قوانین و ساختارهای موجود در نظام دادرسی دعاوی خانوادگی در ایران است. در این میان، سطح ساختاری مهم ترین مقوله به شمار می آید. ماحصل این پژوهش آن است که در نظام حقوقی ایران در گستره محتوایی قوانین و اجرای آراء محاکم بر اساس رویکرد رایج دادرسی مدنی نواقص و ابهامات وجود دارد که نشان از تشدید خصومت ها با ارجاع خانواده به دادگاه دارد که لازم است در این خصوص تجدید نظر شود.

کلیدواژه ها:

دادرسی ، دعاوی خانوادگی ، زنان ، کرمان