عوامل سیاسی و اجتماعی موثر بر سیاستگذاری دولتها (ملی شدن صنعت نفت و انرژی هسته ای ) بر اساس مدل سیستم ها

منابع و درآمدهای ملی همواره یکی از مهم ترین و حیاتی ترین ابزارها برای تکوین دولت مدرن و پیشبرد فرایند سیاستگذاری در هر جامعه ای به شمار می رود. با این حال میزان و نحوه بهره برداری از این منابع توسط سیاستگذاران می تواند پیامدهای مثبت و یا منفی برای توسعه ملی در پی داشته باشد. دراین پژوهش، با رویکرد مقایسه ای به بررسی دو رویداد مهم و حساس در دو مقطع تاریخ معاصر ایران، یعنی ملی شدن صنعت نفت ایران و دستیابی به انرژی هسته ای و مشکلاتی که ساختار سیاسی و اجتماعی ایران ایجاد شده است، در دستور کار قرار گرفت.تاکید این پژوهش بر نظریه سیستمها دیوید ایستون بوده است با روش توصیفی و تحلیلی صورت گرفته و گردآوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و اسنادی بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهدزمینه های ملی شدن صنعت نفت و اجرای غنی سازی هسته ای در ایران در دو زمان متفاوت (دهه ۱۳۲۰ و دهه ۱۳۸۰) رامی بایست متاثر از اقدامات استبدادی و به اصطلاح نوسازانه رضاشاه در پرتو شخصی و موروثی شدن قدرت از یک سو و پیامدهای نفوذ و سلطه ی بیگانگان از جمله کشور انگلستان در امور داخلی ایران د رچارچوب صنعت نفت و از سوی دیگر، تحریم و دخالت سازمان های بین المللی و محدودیت های اقتصادی کشورهای بیگانه درچارچوب غنی سازی انرژی هسته ای دانست. که این امر سبب افزایش تقاضاها گردیده که این مسائل زمینه های برپایی جنبش ملی شدن نفت و غنی سازی انرژی هسته ای را فراهم ساخت.

کلیدواژه ها:

ملی شدن صنعت نفت ، انرژی هسته ای ، مصدق ، احمدی نژاد ، دیوید استون