نقد فرمالیستی «دیباچه گلستان»

فرمالیسم که در نتیجه پیدایی مدرنیته در روسیه شکل گرفت مهم ترین دستاورد متمایز قرن بیستم در عرصهزیبایی شناختی است. فرمالیسم همواره جنبه صوری و ظاهری آثار ادبی را مد نظر قرار داده و راه کشف مفهوم اثرادبی را مستلزم شناخت ابزارهای زبانی آن می داند. نویسنده به منظور برجسته سازی و ناآشنا ساختن زبان از اینابزار ها که عبارت از آرایه ها و زیورآلات می باشند، بهره می گیرد. گلستان از جمله آثار تعلیمی کلاسیک ادبپارسی است که بدلیل مسجع بودن و اسلوب بیانی خاص برجستگی ویژه ای در میان کتب تعلیمی دیگر یافته است.این مقاله برآنست تا دیباچه گلستان سعدی را از زاویه دید فرمالیست ها مورد نقد و بررسی قرار دهد تا شگردهایبرجسته سازی این شاعر و نویسنده توانا را تا حدی آشکار گرداند.

کلیدواژه ها:

گلستان سعدی ، فرمالیسم ، آشنایی زدایی ، برجسته سازی ، قاعده کاهی و قاعده افزایی