شناسایی عوامل موثر بر یادگیری فناوری در کشورهای در حال توسعه

یادگیری فناورانه به عنوان روشی درون زا برای ایجاد قابلیت های فناورانه در کشورهای در حال توسعه تعریف می شود که بیانگرتوانایی یک سازمان برای استفاده موثر از فناوری. جذب و سازگاری فناوری های بیرونی و ایجاد فناوری های جدید در طول زمانهمراه پاسخ به تغییرات محیطی است. سه ویژگی مهم یادگیری فناوری شامل تغییر فناورانه تدریجی انتشار بین المللی فناوری وتلاش های فناورانه بومی می باشد. در این پژوهش عوامل موثر بر یادگیری فناوری شناسایی شده اند. برای استخراج این عوامل ازروش فراترکیب یا متاسنتز استفاده شده است که در آن یافته های حاصل از سایر مطالعات کیفی تفسیر و با هم ترکیب می شوندتا به سطح مفهومی جدیدی در پاسخ به سوال پژوهش دست یابیم. این روش در چهار گام اصلی جمع آوری و بررسی بافته ها؛شناسایی ارتباطات میان بررسی های انجام شده و خلاصه سازی نتایج؛ تفسیر و ترجمه؛ و ارائه نتایج تلفیق های به عمل آمده به کارگرفته شده است. بدین ترتیب با مطالعات انجام شده. دو مولفه اصلی مشتمل بر قابلیت های فناورانه (ظرفیت جذب) و راهبردهمپایی به عنوان مولفه های کلیدی معرفی شده اند. سپس با تحلیل مولفه ها. اجزای اصلی هریک شناسایی و مدلسازی شده اند.قابلیت ها با مجموعه ای از عوامل شناسایی شده اند که تحت عنوان عوامل بنگاهی (شامل دانش داخلی کارکنان راهبردهایسازمانی و سطح قابلیت های فناورانه) عوامل ملی (شامل شرایط بازار و فضای رقابتی. فرهنگ و آموزش عمومی. سیاست ها وقوانین و زیرساخت فنی) و عوامل جهانی (شامل سیال بودن» تعدد نوآوری ها و پیچیدگی فناوری ها) دسته بندی شده اند. سطحقابلیت های مذکور تعیین کننده راهبرد همپایی خواهد بود. شناخت این عوامل کمک می کند که با تمرکز بر آنهاء سرعت و قدرتیادگیری فناوری در بنگاه ها و صنایع کشورهای در حال توسعه به نحو مطلوبی تحت تاثیر قرار گیرد. توجه به ایجاد قابلیت هایفناورانه و ظرفیت جذب در سطح بنگاه های داخلی با هدف ارتقای بومی سازی فناوری, انتخاب روش مناسب برای کسب فناوریدر راستای تشویق یادگیری و کسب مهارت های جدید. و همچنین توجه به توسعه قابلیت های مکمل منجر به توسعه یادگیریفناوری و موفقیت طرح های فناورانه در کشور خواهد شد.

کلیدواژه ها:

یاد گیری فناوری ، راهبرد همپایی ، ظرفیت جذب ، قابلیت های فناورانه ، کشورهای در حال توسعه