ارزیابی میزان آسیب پذیری بهره برداران از خشکسالی و تحلیل مولفه های تبیین کننده مدیریت بحران خشکسالی (مطالعه موردی: استان سیستان و بلوچستان)

این پژوهش با هدف ارزیابی میزان آسیب پذیری بهره­ برداران از خشکسالی و تحلیل مولفه­ های تبیین­ کننده مدیریت بحران خشکسالی در استان سیستان و بلوچستان از دیدگاه کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان انجام پذیرفته است. روش مورداستفاده در این پژوهش از نوع توصیفی – غیرآزمایشی می­باشد. کلیه کارشناسان واحد ترویج و آموزش کشاورزی سازمان جهاد کشاورزی استان، جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند که نمونه ­ای از آن­ها بر اساس جدول مورگان و با روش نمونه­ گیری تصادفی ساده انتخاب و موردمطالعه قرار گرفت (n=۷۲). لیست شاخص­های اولیه (۱۰ شاخص اصلی) در پژوهش به روش دلفی (اتفاق­نظر کارشناسان منطقه) تعیین شد. جهت سنجش آسیب­ پذیری و نیز تبیین مولفه­ های مدیریت بحران خشکسالی از فرمول Me-Bar & Valdez  و نرم ­افزار SPSS استفاده شد. یافته­ های پژوهش نشان داد در میان شاخص­های آسیب ­پذیری موردبررسی، شاخص­های اقتصادی، اجتماعی و فنی به ­عنوان مهم­ترین شاخص­های آسیب­ پذیری در دوره خشکسالی معرفی شدند که در مجموع بیشترین میزان آسیب ­پذیری کل در شرایط خشکسالی، مربوط به شاخص­های آسیب ­پذیری فنی بود. همچنین در قسمت تحلیل عاملی اکتشافی نتایج نشان داد، مولفه­ های مدیریت زراعی، سامان­دهی نظام پیش­ آگاهی و مشارکت­ دهی، توسعه زیرساخت­ها، مدیریت منابع آب، حمایت مالی، وضع قوانین و مقررات مناسب، سیاست­گذاری، حمایت از تشکل­های محلی و آموزش- ترویج راهکارهای خشکسالی به­ عنوان مهم­ترین مولفه­ های تبیین­ کننده مدیریت بحران خشکسالی از دیدگاه کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان می­باشند

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، تحلیل مولفه ها ، خشکسالی ، مدیریت بحران خشکسالی