ارزیابی دو سیستم تولیدی برنج با استفاده از تحلیلهای انرژی در شرق استان خوزستان (مطالعه موردی در شهرستان رامهرمز)

بدون شک برنج پرمصرفترین ماده غذایی بعد از نان در جیرهی غذایی روزانه ایرانیان میباشد و نبود آن برسفرهی غذایی روزانه را میتوان خط فقر دانست. با توجه به دادههای گردآوری شده از مطالعات میدانی در خصوصنحوه انجام عملیات زراعی در دوسیستم نشاکاری و خشکهکاری (کشت مستقیم) در مورد این گیاه، مقادیر انرژی نهاده و ستانده محاسبه گردید و شاخصهای انرژی در این رابطه ارزیابی شدند. نسبت انرژی در دو سیستم نشاکاری و خشکهکاری به ترتیب 1 و1/25و بهرهدهی انرژی به ترتیب 0/07 و0/09بهدست آمد. با مقایسه این دو سیستم توسط آزمونt سیستم خشکهکاری از موقعیت مطلوبتری برخوردار بود. بالاترین سهم از میزان انرژیهای نهاده درهردو سیستم متعلق به الکتریسیته بوده است. یکی از راههای بهینه کردن مصرف انرژی در این محصول با توجه به بالا بودن انرژی الکتریسیته و آبیاری، به خصوص در سیستم نشایی، بررسی نیاز آبی گیاه در منطقه با توجه به شرایط و عوامل تأثیرگذار محیطی همچون تبخیر و تعرق، تسطیح اراضی، روش آبیاری و... در کنار سنجش کارایی سیستم-های مختلف آبیاری به صورت جامع میباشد تا در نهایت بدون اثرگذاری منفی بر روی عملکرد در دو سیستم، باعث صرفهجویی بیشتر در این زمینه شود. همچنین از آنجائیکه هدف ازخشکهکاری کاهش هزینهها و رفع عملیات سختو طاقتفرسا برای کشاورز میباشد لذا با مدیریت صحیح و افزایش بهرهوری در استفاده ازنهادهها (آب، سم، کود و بذر) و پشتیبانی دقیق دولت برای بالا بردن راندمان کشاورزانی که این سیستم را به کار میبرند احساس میشود

کلیدواژه ها:

برنج ، انرژی ، سیستمهای تولید ، شهرستان رامهرمز