اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودشفقت ورزی، ذهن آگاهی و سبک زندگی سلامت محور بیماران دیابت با استفاده از روش آماری استنباطی

این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بوده و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران دیابت نوع ۱ از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان های شهرستان بروجرد در سال ۱۳۹۸ می باشد که بنا بر تشخیص قطعی پزشکان متخصص حاضر در آن مراکز دارای دیابت بودند. از بین آنها به روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند تعداد ۴۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰نفر) و کنترل (۲۰نفر) جایگزین شدند. افراد حاضر در گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت و افراد حاضر در گروه آزمایش در یک دور درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اساس پروتکل درمانی تهیه شده از کتاب پذیرش و تعهد ایزدی و عابدی (۱۳۹۲) شرکت نمودند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های خود شفقت ورزی نف (۲۰۰۳؛ به نقل از خسروی و همکاران، ۱۳۹۲)، ذهن آگاهی براون و رایان (۲۰۰۳؛ به نقل از عبداله زاده، ۱۳۹۳) و سبک زندگی سلامت محور لعلی و همکاران (۱۳۹۱) استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش آماری استنباطی استفاده شده است. از آمار استنباطی آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و برای بررسی مقایسه میانگین دو گروه آزمایش و کنترل از نرم افزار spss استفاده شد. براساس یافته های پژوهش، نتیجه گرفته می شود درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر هر سه متغیر شفقت ورزی، ذهن آگاهی و سبک زندگی سلامت محور در بیماران دیابتی تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

بیماران دیابت ، سبک زندگی سلامت محور ، شفقت ورزی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، ذهن آگاهی