بررسی رویکردها و چالش های سیاست گذاری اموزشی در اموزش و پرورش ایران

جهانی شدن فرایندی است که حاکمیت و هویت فرهنگی ملل را در سطوح خرد و کلان تحت تاثیر قرار داده است، درعرصه جهانی شدن، نظام های آموزش و پرورش نمی توانند خود را جدا یا دور از این فرایند رو به گسترش در نظر بگیرند. امروزه جهان به صورت یک کلاس درس در آمده و دانش آموزان، دانشجویان و تمامی فراگیران از سراسر دنیا می توانند از این کلاس جهانی، خوراک فکری بگیرند و این وظیفه مدیران و معلمان است که دیوار کلاس و مدرسه را به جامعه وصل کنند. پذیرش راه حل های کلیشه ای و بسته ای دیگر جایگاهی ندارد و باید طرحی نو در انداخت؛ بنابراین در راستای جهانی شدن آموزش و پرورش، اقدامات زیر ضروری به نظر می رسد: گسترش فرهنگ مشارکت و مدیریت مشارکتی در مدارس. تحول در اهداف، ساختار روشها و کلیه اجزاء سیستم آموزشی به نحوی که پاسخگوی تغییرات باشند. ایجاد زمینه برای نوآوری و خلاقیت معلمان و دانش آموزان. کاهش دیوان سالاری اداری. حرکت به سمت عدم تمرکز و مدرسه محوری. توجه به مدیریت کیفیت در سازمان های آموزشی. حرکت از برنامه روزی به سمت برنامه ریزی و پرهیز از تقدیر گرایی. تبدیل سازمانهای آموزشی بهسازمان یادگیرنده. استفاده از فراشناخت در آموزش. فراهم نمودن زیر ساخت های لازم برای استفاده از فن آوری های جدید. آموزش مسئولین مدیران و معلمان و تربیت شهروندان جهانی از جمله سیاست هایی است که آموزش و پرورش در عصر جهانی شدن باید دنبال نماید

کلیدواژه ها:

سیاست ، اموزش و پرورش ایران ، چالش ، ایران