بررسی اثر دما و زمان روی خوردگی بین دانه ای فولاد های ضد زنگ 321 و 304 و 316 AISI با روش DLEPR

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر دما و زمان بر روی تشکیل رسوبات کاربیدی و در نتیجه مقاومت به خوردگی قطعات حساس شده از فولادهای ضد زنگ 321 و 304 و 316 می باشد. اندازه گیری حساسیت به خوردگی بین دانه ای توسط روش های مخرب اسیدی و یا روش غیر مخرب (Electrochemical Potentiokinetic Reactivation) EPRانجام پذیر است. روش EPR یک روش اندازه گیری کمی است که می تواند به دو صورت تک حلقه ای (SLEPR) و دو حلقه ای (DLEPR) انجام گیرد . در این تحقیق درجه حساس شدن در فولادهای 304 و 316 و 321 در دماها و زمان های مختلف توسط روش DLEPR به دست آمده و اثر پارامترهای دما و زمان روی این فولادها مشخص شده است . با توجه به ریز ساختار فولادهای ضد زنگ و همچنین نتایج به دست آمده از آزمایش DLEPR می توان نتیجه گرفت که با افزایش دما و زمان حساس شدن برای هر سه نوع فولاد ، مقدار کاربیدهای بیشتری روی مرز دانه های تجمع می کند و حساسیت به خوردگی بین دانه ای زیاد می شود . اثر دما برای هر سه نوع فولاد در محدوده دمای 600 تا 800 درجه سانتیگراد قابل توجه است، یعنی از دمای 600 درجه سانتیگراد به بعد با افزایش دما تجمع کاربید بیشتر است و حتی افزایش جزئی دما نیز روی مقدار کاربید تاثیر می گذارد . همچنین اثر زمان دما تجمع کاربید بیشتر است و حتی افزایش جزئی دما روی مقدار کاربید تاثیر می گذارد . همچنین اثر زمان در همه دماها ، برای فولاد 304 و 316 از زمان 30 دقیقه به یعد چشم گیر است. همچنین مقداری پهن شدگی پیک برگشتی به خصوص در فولادهایی که در دما یا زمان کمتر حساس شده اند در فولادهای 304 و 321 مشاهده شده که دلالت بر مقداری خوردگی یکنواخت علاوه بر خوردگی بین دانه ای دارد.

کلیدواژه ها:

خوردگی بین دانه ای ، EPR ، فولاد ضد زنگ