بررسی تاثیر توسعه پایدار بر روی خصوصی سازی

هدف این مقاله بررسی اهداف خصوصی سازی و موانع موجود در مسیر دستیابی به توسعه پایدار می باشد. و اغلب اندیشمندان علم مدیریت از خصوصی سازی به عنوان یکی از راهکارهای تو سعه یاد می کنند. کاهش تصدی گری دولت، گ سترش دامنهی فعالیت بخش خ صو صی و رقابتیتر شدن اقت صاد، از جمله رویکردهای بسیار موثر در تحولات ساختاری ک شورها و در دهه های اخیر بوده ا ست. نتایج حاکی از آن ا ست که برای موفقیت در امر خ صو صی سازی به بازنگری سیا ست های واگذاری و انجام دادن اقدامات و سیعتری در سطح مختلف مدیریتی نیازمندیم که باید در چهارچوب برنامه ای جامع و یکپارچه طراحی و اجرا شوند. تحقق اهداف سند چشم انداز ۰۲ ساله کشور با حضور و مشارکت فراگیر تمام بخش های اقتصادی اعم از دولتی، خصوصی و تعاونی امکان پذیر است. این مهم در سیاست های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی نیز به خوبی مشاهده شده است، از آنجایی که اقتصاد کشور ما به شدت دولتی بوده و طی چند دهه اخیر نیز به دلایل مختلف، اقتصاد ایران تحت تاثیر تفکرات و سیاست های مبتنی بر دولت محوری، دولتی تر و انحصاری تر شده است، ابلاغ سیاست های کلی اصل ۴۴ از سوی مقام معظم رهبری به منزله انقلاب اقتصادی جهت رفع این معضل اعلام شده است و می تواند اقتصاد ما را در وضعیت مناسبتری قرار دهد و به سمت مدیریت اقتصاد خصوصی سوق دهد که با تدوین مناسب روش های اجرایی سیاست های کلی اصل ۴۴ این امر امکان پذیر و محقق خواهد شد. برای اجرای موفق سیاست های کلی اصل ۴۴ لازم است در ساختار اقتصادی کشور تغییر به وجود آید و اقتصاد کشور از دولتی بودن به سمت اقتصاد خصوصی حرکت نماید.

کلیدواژه ها:

خصوصی سازی ، سیاست های کلی اصل۴۴ ، توسعهپایدار