بررسی روشهای مختلف توسعه یافته برای تعیین دمای عمق لایه های آسفالتی

به علت رفتار ویسکوالاستیک مخلوط های آسفالتی، تعیین دمای عمق این لایه ها در تحلیل و طراحی روسازی، ارزیابی سازهای در پروژه های بهسازی و همچنین در پخش و تراکم لایه های آسفالتی مورد نیاز مهندسین است. در این مقاله به معرفی روشهای مختلف تعیین و پیشبینی دمای عمق لایه های آسفالتی شامل روش اندازه گیری مستقیم، روش نمودار آشتو، مدل شبکه های عصبی مصنوعی، مدل پیشبینی BELLS و همچنین روش اجزای محدود پرداخته شده و با ارائه سوابق پژوهشی به ارزیابی عملکرد آنها از لحاظ نوع و تعداد متغیرهای ورودی هر مدل، تحلیل حساسیت و قدرت پیشبینی آنها پرداخته شده است. در انتها با بیان مزایا و معایب این روشها، مقایسه تحلیلی و ارائه مدل برتر آمده است. از میان مدلهای مورد بررسی، مدل شبکه عصبی مصنوعی و مدل (R۲ = ۰.۹۷) BELLS از دقت و عملکرد بهتری برخوردار میباشند.

کلیدواژه ها:

دمای عمق لایه آسفالتی ، مدل پیشبینی دما ، مدل BELLS ، شبکه عصبی مصنوعی ، روش اجزای محدود.