تبیین همبستگی مهارت های فراشناختی با اثربخشی تدریس در میان اعضاء هیات علمی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تبیین اثربخشی تدریس بر اساس مهارت های فراشناختی در میان اعضاء هیات علمی دانشکده علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۵ بوده است. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل اعضای هیات علمی زن و مرد دانشکده علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز می باشند که به طور تمام وقت و مدعو به تعداد ۱۵۰ نفر در این دانشکده مشغول به تدریس بوده اند. حجم نمونه پژوهش ۱۰۸ نفر بوده که بر اساس جدول مورگان و کرجسی و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی، انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه مهارت های فراشناختی ( MAI ) که بین اعضاء هیات علمی توزیع شد و پرسشنامه نشانگرهای کیفیت تدریس اثر بخش که به ازای هر هیات علمی سه نفر از دانشجویان که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند به ارزیابی اثربخشی تدریس اساتید خود پرداخته اند، استفاده گردید. یافته ها: نتایج استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون نشان داد که اثربخشی تدریس بر اساس مهارت های فراشناختی در میان اعضاء هیات علمی قابل پیش بینی می باشد. نتیجه گیری: ارتقاء مهارت های فراشناختی و آموزش آن به اعضاء هیات علمی آموزش پزشکی، می تواند به ارتقاء اثربخشی تدریس آنان منجر شود.

کلیدواژه ها:

Metacognitive Skill ، Metacognitive Knowledge ، Cognitive Regulation ، Metacognitive Skills ، Teaching Effectiveness ، Medical Education. ، مهارت فراشناختی ، دانش فراشناختی ، تنظیم شناختی ، مهارت های فراشناختی ، تدریس اثربخش ، آموزش پزشکی