آسیب شناسی برنامه های آموزش مداوم پرستاران : یک مطالعه پدیدارشناسی

چکیده مقدمه:  آموزش مدوام که ابزاری مناسب برای ارتقای سطح دانش، مهارت و بینش منابع انسانی هر سازمان و ضامن پیشرفت و توسعه آنها است، نیازمند بستری مناسب و غلبه بر چالش­های پیش روی خود است. از این رو هدف این تحقیق، بررسی تجارب پرستاران و شناخت نقاط ضعف دوره­های آموزش مدوام رگزار شده، طی یک مطالعه کیفی بود.ر روش ها: این مطالعه یک مطالعه کیفی به روش پدیدارشناسی تفسیری در پاییز ۱۳۹۷ انجام شد،۲۴ نفر از سوپروایزران آموزشی، سرپرستاران و پرستاران با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، در این مطالعه مشارکت داشتند. با مصاحبه نیمه ساختارمند، داده­ها جمع­آوری شد و برای تجزیه و تحلیل داده­ها از رویکرد کلایزی استفاده شد. نرم افزار؟ ) از هیچ نرم­افزاری استفاده نشده است) نتایج: در طی فرایند آنالیز محتوی مصاحبه، در نهایت ۴ طبقه اصلی شامل محتوای نامناسب؛ پایین بودن سطح تعامل در کلاس­ها؛ کم توجهی به روش­های یاددهی –یادگیری موثر؛ مهارت­حرفه­ای اندک اساتید، بدست آمد . نتیجه­گیری: در حال حاضر، در فرآیندهای یادگیری و آموزش مداوم، مسائل ذکر شده فوق، باعث کاهش اثربخشی دوره­های آموزشی شده است و اجرای این دوره­ها، صرفا برای پر کردن ساعات آموزشی پرستاران استفاده می­شود، بنابراین برای بهبود این وضعیت ،نیاز به توجه و بسترسازی مناسب است.

کلیدواژه ها:

Nursing education ، Continuous education ، challenges of nursing education programs ، Professional development ، کلید واژه ها: آموزش پرستاری ، آموزش مداوم ، آسیب شناسی برنامه های آموزش پرستاری ، توسعه حرفه ای