ترسیم سیمای رهبری اخلاقی در مدیران از منظر مثنوی مولوی

بنا بر اهداف، ویژگی ها و توانائی های موردنیاز مدیران در نظریات و منابع مختلف غربی که به صورت متفاوت مطرح گردیده است، این ویژگی ها با منابع غنی اعتقادی و اخلاقی و ادبی کشور چندان موردتوجه قرار نگرفته است. مقاله حاضر درصدد است این ویژگی ها را تحت تئوری رهبری اخلاقی از منابع غنی تربیتی، اخلاقی، عرفانی و ادبی که همانا مثنوی مولوی بوده، استخراج و استنباط نماید تا شاید فتح بابی پیش روی اندیشمندان و صاحب­نظران حوزه های مختلف علمی مدیریت و رهبری باشد و به عنوان کار پژوهشی میان رشته ای، پل ارتباطی میان حوزه های اندیشه مدیریتی در طی تاریخ ایجاد کند. بر این اساس، ویژگی های رهبری اخلاقی تحت اصولی همچون؛ برخورداری از اخلاق نیک بر زیردستان، فتوت و جوانمردی، کظم غیظ، دوری از هوی و هوس، دوراندیشی، عدالت ورزی در امور کارکنان، سخت کوشی، قناعت ورزی، کم گویی و تفکر بر مسائل سازمانی، تعقل و تدبیر، صبر و شکیبایی و از همه نافذتر بصیرت در تشخیص امور سازمانی از ابیات مثنوی مولوی استنباط گردید درنهایت تحت مدلی ارائه گردید.