تاثیر افشای هیجانی نوشتاری در پرخاشگری و زودانگیختگی و دشواری تنظیم هیجانی نوجوانان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای: مطالعه تک آزمودنی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی افشای هیجانی نوشتاری بر زودانگیختگی، پرخاشگری وسختی تنظیم هیجانی سه نوجوان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای در چارچوب یک طرح تجربی تک آزمودنی خط پایه چندگانه بود. روش: سه نوجوان براساس تشخیص مبتنی بر چهارمین ویرایش مقیاس درجه بندی سوانسون، نولان و پلهام،  ۵DSM و ایشنباخ، انتخاب شدند. بمنظور سنجش پرخاشگری، زودانگیختگی و دشواری تنظیم هیجانی، پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، پنج عاملی زودانگیختگی لینهام و همکاران (۲۰۰۱)، و تنظیم هیجانی روئمر و گراتز (۲۰۰۴) در مراحل خط پایه، جلسات مداخله و پیگیری توسط آزمودنی ها تکمیل شدند. یافته ها: مقدار اندازه اثر پرخاشگری مقیاس باس و پری بر حسب شاخص کوهن برای آزمودنی های اول تا سوم به ترتیب برابر با ۵۶/۰، ۴۱/۰ و ۴۷/۰ و میزان بهبودی پس از مداخله ۴۵، ۳۵ و ۴۹%و مرحله پیگیری با ۴۷، ۴۱ و ۵۰% است. مقدار اندازه اثرزودانگیختگی مقیاس پنج عاملی، بر حسب شاخص کوهن برای سه آزمودنی به ترتیب برابر با ۴۰/۰، ۵۳/۰ و ۵۲/۰ و میزان بهبودی پس از مداخله ۴۷، ۵۲ و ۴۷%و مرحله پیگیری ۴۷، ۵۱ و ۵۰% است. مقدار اندازه اثر دشواری تنظیم هیجان، بر حسب شاخص کوهن برای سه آزمودنی به ترتیب برابر با ۴۱/۰، ۳۸/۰ و ۳۷/۰ و میزان بهبودی پس از مداخله با ۳۵، ۴۴ و ۳۷% و مرحله پیگیری با ۳۷، ۴۱ و ۳۵% است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد راهبرد افشای نوشتاری هیجان می تواند در مداخلات روانشناختی برای کاهش پرخاشگری، تکانشگری و سختی تنظیم هیجانی نوجوانان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

written emotional disclosure ، oppositional defiant disorder ، Impulsivity ، Aggression