تعیین پایایی و روایی نسخه فارسی مقیاس دلسوزی برای زندگی دیگران

مقدمه: دلسوزی سازه ای بین فردی است که نقش مهمی در بهزیستی افراد ایفا می نماید و مطالعه حاضر باهدف بررسی پایایی و روایی مقیاس دلسوزی برای زندگی دیگران انجام گرفت. روش: در این راستا ۲۸۱ دانشجو (۱۷۰ زن و ۱۱۱ مرد) با میانگین سنی ۴۱/۲۳ سال با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای از بین دانشجویان دانشگاه پیام نور استان گیلان انتخاب شدند و به مقیاس های دلسوزی برای زندگی دیگران چانگ و همکاران (۲۰۱۴)، مقیاس همدلی عاطفی مهرابیان و اپستین (۱۹۷۲) و زیر مقیاس شخصیت آزارگر پرسشنامه شخصیتی میلون پاسخ دادند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که این مقیاس دو عامل همدلی و تسکین درد و رنج را در بر می گیرد که حدود ۵۰ درصد از واریانس مقیاس را تبیین می نمایند و بر اساس نتایج تحلیل عاملی تاییدی، این عامل ها به خوبی با داده ها برازش داشت (۹۴/۰,GFI= ۸۸/۰NFI= ,۹۱/۰CFI=). روایی همگرا و افتراقی مقیاس، از طریق همبستگی با مقیاس همدلی عاطفی و زیر مقیاس شخصیت آزارگر محاسبه گردید که نتایج معنادار بودند (۰۱/۰>p). همسانی درونی مقیاس بر اساس آلفای کرونباخ ۸۷/۰ و همبستگی گویه­ها با نمره کل در دامنه ۴۱/۰ تا ۶۰/۰ به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می توان نتیجه گرفت که مقیاس دلسوزی برای زندگی دیگران از روایی و پایای نسبتا مطلوبی در نمونه ایرانی برخوردار است و در پژوهش های آتی می توان آن را مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

پایایی ، روایی و دلسوزی