بررسی ساختار ارزشیابی کیفی توصیفی و اثرات مثبت آن بر دانش آموزان مقطع ابتدایی

امروزه ما نیازمند سیستم هایی از سنجش و ارزیابی هستیم که به هر دانش آموزبه دیده ی حرمت نگاه کند. موهبت های طبیعی و انسانی او را بسیار بیشتر از آزمونهای سنتی نشان دهد. در ارزشیابی توصیفی، معلمان علاوه بر اینکه شیوه تدریس و نحوه بازخورد و تکالیف دانش آموزان را تغییر می دهند، از ابزارهای دیگری همچون مشاهده دانش آموزان در شرایط واقعی و ثبت اطلاعات لازم، پوشه کار، چک لیست، آزمون های عملکردی، استفاده از روش خودسنجی و همسال سنجی و ارائه گزارش پیشرفت دانش آموز استفاده می کنند این ابزارها تصویر دقیق تری از فرآیند یادگیری و نتایج حاصل از تلاش های دانش آموز را برای معلم ارائه می دهدارزشیابی یکی از مهمترین مراحل فرایند آموزش است و ابزاری را فراهم می سازد تا به وسیله آن سیستم آموزشی فعالیتهای خود را مورد بازنگری قرار دهد. روشی که امروزه در آموزش و پرورش مرسوم است روش ارزشیابی کمی است که مهمترین عامل اضطراب در دانش آموزان است. طرح ارزشیابی توصیفی تجربه نوآورانه ای برخاسته از عمل در مقطع ابتدایی است. در این تحقیق به بررسی نقش ارزشیابی توصیفی و اثرات مثبت آن در مقایسه با روش ارزشیابی کمی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، دانش آموز ، مقطع ابتدایی ، فرایند یادگیری