عوامل موثر در عدم پیروی توسعه پایدار روستاهای شهرستان زابل از اصول آمایش سرزمین

آمایش سرزمین از طریق تنظیم رابطه انسان با محیط، توسعه در خور و پایداری را ایجاد نموده و با ایجاد هماهنگی بین انسان و محیط به شناخت توان ­های اکولوژیکی و ارزیابی آن نیز می­ پردازد. هدف نهایی تمام برنامه­ ریزی­ ها در قالب آمایش سرزمین نیل به توسعه­  پایدار، تعادل و توازن منطقه ­ای، توزیع مناسب فعالیت ­ها و استفاده حداکثر از قابلیت­ های محیطی در فرایند توسعه مناطق است. در این راستا هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر در عدم پیروی توسعه روستاهای شهرستان زابل از اصول آمایش سرزمین بوده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، در زمره پژوهش­ های بنیادی و دارای ماهیتی توصیفی، همچنین از نظر روش، در گروه پژوهش­ های کیفی قرار می­ گیرد. ابزار گردآوری اطلاعات (کتابخانه­ ای و میدانی (مصاحبه) اشت. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل خبرگان (بخشداران، دهیاران و مدیران روستاهای شهرستان زابل) بوده که در چارچوب اشباع نظری نهایی با استفاده از نمونه گیری هدفمند، ۱۵ نفر به عنوان حجم نمونه، انتخاب گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش داده بنیاد استفاده شده است. از نتایج مصاحبه با افراد متخصص و کارشناس جهت شناخت مجموعه عوامل موثر در عدم پیروی توسعه پایدار روستاهای شهرستان زابل از اصول آمایش سرزمین با استفاده از روش تئوری زمینه ­ای، ۳۷ مفهوم و ۱۳ واحد معنایی و ۶ مقوله­­ (فقدان طرح یکپارچه و نظام­مند، مدل­های نامنسجم آمایش سرزمین، برنامه­ها و اهداف تدوین شده به صورت کیفی، عدم مدیریت یکپارچه و منسجم، ساختار تک ساخت سیاسی، عدم مشارکت مردم)، استخراج شد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، توسعه پایدار روستایی ، داده بنیاد ، شهرستان زابل