نقش میانجی درگیری شغلی معلمان در رابطه توانمندی های شخصیتی با فرسودگی شغلی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی درگیری شغلی معلمان در رابطه توانمندی های شخصیتی با فرسودگی شغلی بود. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی بود. شرکت کنندگان ۳۲۰ نفر از معلمان دوره دوم متوسطه شهر سمنان بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه توانمندی ها و ارزش های فعال در عمل پیترسون و سلیگمن (۲۰۰۴)، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش(۱۹۸۶) و پرسشنامه درگیری شغلی شافلی و باکر (۲۰۰۳) را تکمیل کردند. مدل مفروض با استفاده از مد­ل­سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار لیزرل آزمون شد. یافته ها نشان داد داده ها با مدل از برازش مناسبی برخوردار بود. اثر ساختاری مستقیم توانمندی های شخصیتی بر فرسودگی شغلی معنادار نبود. توانمندی های شخصیتی با میانجیگری درگیری شغلی بر فرسودگی شغلی معلمان اثر ساختاری غیر مستقیم و معناداری داشت. توجه به درگیری شغلی معلمان به عنوان یک عامل تسهیل کننده فرسودگی شغلی در سازمان های آموزشی مهم است. تاکید بر شناسایی و تقویت توانمندی­های شخصیتی می تواند برنامه ریزان و سیاست گذاران عرصه تعلیم و تربیت را در تدوین برنامه رشد و تعالی معلمان یاری رساند.

کلیدواژه ها:

توانمندی های شخصیتی ، درگیری شغلی ، فرسودگی ، فرسودگی شغلی