بررسی جرم شناختی سلاح گرم در حقوق ایران

سلاح در لغت به معنی آلت جنگ و هر آلتی است که در جنگ به کار برود. (عمید،۱۳۷۴،ص (۷۴۷ بنابراین از نظر لغوی هر نوع آلت اعم از اسلحه سرد یا گرم که در جنگ و درگیری به کار میرود، در معنای سلاح استعمال شده است. در متون تاریخی، سلاح در معنای ابتدایی آن شامل شمشیر، سپر، تیر و کمان، نیزه و فلاخ نبود. برخی از سلاحهای به کار گرفته شده در دوران قدیم عبارت بودند از: زوربین (مرزاق) نیزک (سمنان)، کمان (قوس)، پیکان (نصل)، دشنه (خنجر)، کارد (سکین) و تازیانه (سوط). (اشراق،۱۳۶۰،ص (۳۰۷ در اصطلاح حقوقی، سلاح عبارت است از آلات و ادوات جنگی برنده، سوراخ کنند یا ۱ لهکننده؛ (جوکار، ۱۳۸۹، ص(۳۶ سلاح از لحاظ لغوی بر دو قسم است: -۱سلاح بالطبع مانند تفنگ، شمشیر و مانند این ها،که هدف اول از ساختن آنها، این است که در نظر عرف به عنوان اسلحه به کار رود؛ -۲سلاح بالقصد، مانند تیغ ژیلت، چکش یا تکه آهنی که انسان آن را در مواردی به طور استثناء به جای سلاح معمولی و متعارف به کار میبرد، با این که عرفا برای کاربرد سلاح اختصاص داده نشده است. مقنن در شهریور سال۱۳۹۰ با نسخ قانون تشدید مجازات قاچاق اسلحه و مهمات مصوب ۱۳۵۰و تصویب »قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیر مجاز« مصادیق دیگری از سلاح را تعیین نمود. مطابق ماده » ۲ قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیر مجاز« مصوب ۱۳۹۰، »مقصود از سلاح و مهمات در این قانون انواع سلاحهای گرم و سرد جنگی و شکاری اعم از گلوله زنی و غیرگلوله زنی و مهمات مربوط به آنها است.« تبصره این ماده نیز مقرر می دارد: »اسلحه لیزری و آن دسته از شبه سلاحهایی که به دلیل مشابهت و کاربرد، قابلیت جایگزینی سلاح را دارند از حیث احکام مندرج در این قانون، حسب مورد تابع احکام سلاح گرم قرار میگیرند و سلاحهای آموزشی و بیهوش کننده تابع احکام سلاح شکاری میباشند.«در حال حاضر در حقوق ایران دو موضع در باب سلاح اتخاذ شده است.

کلیدواژه ها:

اسلحه ، مهمات ، حق استفاده ، قاچاق