برنامه ریزی منابع آب در اراضی کشاورزی جنوب تهران۱ ۱- آنالیز سیستم ها

دشت تهران از دامنه های جنوبی البرز تا دشت های ورامین و شهریار گسترش یافته است.  آب آبیاری در اراضی کشاورزی بخش جنوبی این دشت از منابع زیرزمینی و همچنین آب­های آلوده سطحی تامین می شود.  به منظور حفاظت محیط زیست و ممانعت از آثار سوء آبیاری با آب آلوده، پیش بینی شده است که آب­های سطحی ورودی به این ناحیه به اراضی جنوب غربی تهران هدایت و پس از تصفیه شدن در اراضی همان ناحیه  استفاده شود.  به منظور جایگزینی حقابه کشاورزان از آب­های سطحی ورودی به جنوب تهران، باید راهکارهایی در نظر گرفت.  هدف از این تحقیق، در گام اول نگرش سیستماتیک به منابع آب تهران بزرگ و سپس ارائه برنامه مناسب بهره برداری از منابع آب منطقه است.  در ابتدا، کلیه رودخانه ها و آبگذرهای تهران به صورت سه سیستم در نظر گرفته شد و در مرحله بعد حجم ماهانه و سالانه هریک از سیستم ها محاسبه گردید. به منظور آگاهی از وضعیت سفره آب زیرزمینی، محاسبات برآورد بیلان آبخوان تهران انجام شد.  با توجه به منابع آب­های سطحی و زیرزمینی و همچنین نیازهای کشاورزی منطقه، نتیجه گرفته می شود که افزایش بهره برداری از آب زیرزمینی و همچنین تغییر الگوی کشت و روش آبیاری می تواند آب مورد نیاز کشاورزی را درصورت حذف آب­های آلوده تامین کند.

کلیدواژه ها:

آب های سطحی آلوده ، اراضی کشاورزی جنوب تهران ، برنامه ریزی منابع آب ، تغییر الگوی کشت و روش آبیاری ، نگرش سیستماتیک