ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت میمه اصفهان با استفاده از روشهای تطبیقی DRASTIC، GODS و AVI

این تحقیق با هدف پهنه بندی آسیب پذیری آبخوان میمه با استفاده از روشهایDRASTIC، GODS و AVI و مقایسه پهنه بندی ها در سه روش مذکور انجام شده است. روش DRASTIC از ترکیب هفت مشخصه هیدروژئولوژیک قابل انداره گیری و موثر در انتقال آلودگی به آبهای زیرزمینی تشکیل شده است. روش GODS، از ترکیب چهار مشخصه و روش AVI نیز دارای دو مشخصه است. نتایج حاصل از روش DRASTIC که تقریبا کاملترین شاخص برای ارزیابی نیروی آسیب پذیری آبهای زیرزمینی است، محدوده آسیب پذیری کم را ۷۶/۴۴ درصد و آسیب پذیری متوسط را ۲۴/۵۵ درصد، برآورد کرده است. نتایج روش GODS، حاکی از آن است که آبخوان میمه در دو کلاس آسیب پذیری کم و متوسط به ترتیب با ۵۸/۷۱ و ۴۲/۲۸ درصد قرار دارد. نتایج روش AVI نیز نشان می دهد که ۳۲/۵۴ درصد از آبخوان دارای نیروی آلودگی کم و ۶۸/۴۵ درصد از آن دارای نیروی آلودگی متوسط است. مقایسه نتایج سه روش مذکور نشان می دهد که روش DRASTIC آسیب پذیری آبخوان را بیشتر از دو روش دیگر ارزیابی کرده است. همچنین در هر سه روش، نیروی آسیب پذیری ذاتی آبخوان میمه در محدوده های آسیب پذیری کم و متوسط ارزیابی شده، ولی حدود گسترش محدوده های آسیب پذیری متفاوت است و مدل DRASTIC به طور دقیق تری محدوده های مختلف آسیب پذیری را مشخص کرده است. دلیل آن مشخصه های بیشتر و وزن دهی متفاوت مشخصه ها بر اساس نقش آنها در تعیین آلودگی است.

کلیدواژه ها:

آبخوان ، روش DRASTIC ، آب زیرزمینی ، دشت میمه اصفهان