اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روانشناختی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در دختران مبتلا به پرخوری عصبی در دوران شیوع کرونا ویروس

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روانشناختی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در دختران مبتلا به پرخوری عصبی در دوران شیوع کرونا ویروس بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دختران مبتلا به پرخوری عصبی در دوران شیوع کرونا ویروس شهر تهرانپارس در سال ۱۴۰۱ بودند. ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند(۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر کنترل). گروه آزمایش تحت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. از مقیاس شدت پرخوری((BES گومالی و همکاران (۱۹۸۲)، مقیاس پریشانی روانشناختی کسلر((K-۱۰ کسلر و همکاران((۲۰۰۳ و فرم کوتاه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی((CERQ گرانفسکی و کرایج((۲۰۰۶ به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(تحلیل کوواریانس چندمتغیره) انجام پذیرفت. نتایج بیانگر این بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته است پریشانی روانشناختی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان را به طور معناداری بهبود بخشد(.(P<۰/۰۵ میتوان نتیجه گیری کرد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند به عنوان مداخله ای موثر برای بهبود پریشانی روانشناختی و تنظیم شناختی هیجان در دختران مبتلا به پرخوری عصبی در دوران شیوع کرونا ویروس مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، پریشانی روانشناختی ، تنظیم شناختی هیجان ، پرخوری عصبی ، کرونا ویروس.