رابطه رویکردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان گر وه های علوم انسانی و فنی مهندسی با توجه به نقش جنسیت

   پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط رویکردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان گروه­های علوم انسانی و فنی مهندسی، با توجه به نقش جنسیت انجام شده است. روش این پژوهش، از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، تمامی دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که از بین آنها تعداد ۱۰۰ نفر (۵۰ نفر رشته­ علوم انسانی و ۵۰ نفر رشته فنی مهندسی)، به روش نمونه­گیری دردسترس، انتخاب و به پرسش­نامه تجدیدنظر شده دو عاملی فرایند مطالعه (R-SPQ-۲F) (بیگز، کمبر و لانگ، ۲۰۰۱) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های هم­بستگی، رگرسیون و آزمون t مستقل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین رویکرد عمقی، با پیشرفت تحصیلی، هم­بستگی مثبت معنادار و بین رویکرد سطحی، با پیشرفت تحصیلی، هم­بستگی منفی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیزنشان داد که متغیر رویکرد سطحی یادگیری تبیین­کننده منفی معناداری برای پیشرفت تحصیلی بود. همچنین نتایج آزمون t نشان داد که بین دختران و پسران از نظر رویکرد سطحی و بین دو گروه علوم انسانی و فنی مهندسی از نظر رویکرد عمقی یادگیری تفاوت معناداری یافت شد. به طور کلی بررسی رویکردهای یادگیری و تعیین نقاط قوت و ضعف یادگیری دانشجویان اطلاعات مفیدی برای دست اندرکاران، برنامه ریزان آموزشی و اساتید فراهم می­آورد تا شرایط مناسبی برای مطالعه و یادگیری بهتر دانشجویان ایجاد کنند.

کلیدواژه ها:

رویکرهای یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، جنس ، رشته تحصیلی