بررسی و نقد کتاب زبان زنده: درآمدی بر انسان شناسی زبان شناختی

انسان شناسی زبان شناختی به عنوان یکی از زیرشاخه های مهم انسان شناسی به دنبال بررسی این مهم است که چگونه زبان به عنوان امری اجتماعی در حیات یک جامعه نقش فعالانه ای را ایفا می کند و جنبه های مختلفی از مناسبات اجتماعی موجود در یک جامعه را رمزگذاری می کند. این شاخه از علم که ماهیتی میان رشته ای دارد تلاش می کند تا در عوض بررسی پدیده های زبانی در خلا آنها را با توجه به بافت اجتماعی مورد مطالعه قرار دهد و از این رهگذر به رمزگشایی مولفه های اجتماعی پنهان در پس بکارگیری سطوح مختلف زبان شناختی، از آواشناسی و واژه شناسی گرفته تا نحو و معناشناسی، دست یابد. مقاله حاضر با بررسی انتقادی کتاب زبان زنده: درآمدی بر انسان شناسی زبان شناختی نوشته لورا ام. اهرن قصد دارد تا نشان دهد که چگونه می توان ساحات اجتماعی نهان در زبان، مانند فرهنگ، اندیشه، جامعه پذیری، جنسیت، نژاد، قومیت، قدرت را با توجه به کاربردهای زبانی در بافت های مختلف مورد مطالعه قرار داد و بدین وسیله زبان را به مثابه نقشه راهی درنظر گرفت که از طریق آن جامعه مورد بررسی را فهم کرد.

کلیدواژه ها:

انسان شناسی زبان شناختی ، بافت ، زبان ، جامعه ، فرهنگ