بررسی فراوانی خوددرمانی در دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۵

چکیده زمینه و هدف: خوددرمانی به­عنوان یک مسئله مهم بهداشتی-اجتماعی می­تواند مشکلات زیادی را برای فرد و جامعه ایجاد کند. با توجه به شیوع رو به افزایش مصرف خودسرانه دارو در جامعه به­خصوص در میان جوانان، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی خوددرمانی در دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۳۹۵ انجام شد. روش اجرا: در این مطالعه توصیفی، ۲۵۱ دانشجوی رشته پزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در مقاطع مختلف تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا جمع آوری و توسط آمار توصیفی و آزمون کای­اسکوئر در سطح معنی داری ۰۵/۰>p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، ۱۹۳ دانشجو (۹/۷۶ درصد) و همچنین ۱۳۷ دختر (۸۴ درصد) و ۱۵۸ فرد مجرد (۲/۸۰ درصد) در سه ماه گذشته خوددرمانی داشتند که این تفاوت به لحاظ آماری معنی­دار بود (به ترتیب: ۰۰۱/۰>p و ۰۲۹/۰=p). شایع­ترین شکل دارویی مورد استفاده قرص (۷/۹۰ درصد)، بیشترین داروی مورد استفاده مسکن (۴/۶۷ درصد) و شایع­ترین بیماری سردرد (۵/۵۸ درصد) گزارش شد. در بین دانشجویانی که خوددرمانی داشتند، ۱۷۸ نفر (۲/۹۲ درصد) تجربه قبلی مصرف دارو، ۱۴۶ نفر (۶/۷۵ درصد) مهم تلقی نکردن بیماری و ۱۱۶ نفر (۱/۶۰ درصد) خود تشخیصی را علت خوددرمانی عنوان کردند. نتیجه گیری: یافته­ها نشان می­دهد که شیوع خود­درمانی در دانشجویان علوم پزشکی رفسنجان بالا است. با­توجه به عوارض ناشی از این پدیده، پیشنهاد می­شود توجه بیشتری به آموزش مداوم دانشجویان به منظور ارتقاء رفتار­های مرتبط با مصرف دارو و کاهش عوارض ناشی از مصرف بی­رویه آن شود. واژه های کلیدی: خوددرمانی، مصرف خوسرانه دارو، دانشجوی پزشکی، دارو

کلیدواژه ها:

Self-medication ، Drug abuse ، Medical student ، Medicine ، خوددرمانی ، مصرف خوسرانه دارو ، دانشجوی پزشکی ، دارو