ارزیابی عملکرد مدل ترکیبی سیستم های عصبی- فازی ترکیبی و الگوریتم های فراکاوشی در بهره برداری بهینه از مخزن سد

هدف کلی از این تحقیق توسعه مدل­های بهینه بهره­برداری از مخزن سد به منظور تامین نیازهای مختلف پایین دست سد، بر مبنای منطق فازی و الگوریتم­های بهینه­سازی فراکاوشی می­باشد. در این راستا ابتدا مقادیر بهینه خروجی سد زاینده­رود واقع در استان اصفهان در طول دوره بهره­برداری بر اساس تابع هدف و قیودات مختلف، با در نظر گرفتن مقادیر ورودی به سد و نیز نیازهای پایین­دست، با استفاده از الگوریتم­های فراکاوشی شامل الگوریتم­های ژنتیک، اجتماع ذرات، تفاضل تکاملی، جستجوی هارمونی، جستجوی ذرات باردار استخراج ­گردید. در ادامه با توجه به مقادیر خروجی بهینه شده در طی یک دوره بلند مدت، با استفاده از مدل­های مبتنی بر منطق فازی از جمله مدل­های عصبی- فازی تطبیقی و یک مدل جدید ترکیبی از مدل عصبی- فازی تطبیقی و الگوریتم­های فراکاوشی، انواع مدل­های بهره­برداری توسعه داده شد و در نهایت عملکرد این مدل­ها با معیارهای مختلف از جمله اعتمادپذیری، برگشت پذیری، آسیب پذیری و پایداری ارزیابی ­گردید. نتایج بدست آمده حاکی از عملکرد مناسب سیستم ترکیبی جدید در توسعه مدل بهره­برداری از مخزن سد می­باشد. براین اساس مقدار معیار پایداری برای سیستم ترکیبی جدید و سیستم انفیس کلاسیک به ترتیب برابر با ۳۰/۰ و ۱۸/۰ بدست آمد. همچنین این سیستم ترکیبی با تامین۹۹/۹۵ درصد از نیازهای کل پایین دست سد زاینده­رود عملکرد مناسبی از خود نشان داد.

کلیدواژه ها:

پیش بینی سری زمانی ، توسعه سیاست بهره برداری ، ساختار انفیس ، عدم قطعیت