بکارگیری منابع تولید پراکنده توسط سلول فتوولتائیک در اقلیم ایران با هدف کاهش تلفات در پخش بار

در این مقاله، روشی نوین برای قیمت دهی به منابع سلول های فتو ولتائیک (یا منابع تولید پراکنده) موجود در شبکه ی توزیع، بر پایه ی سهم واحدهای تولید پراکنده در کاهش تلفات شبکه با توجه به اقلیم ایران مورد مطالعه قرار گرفته است. در این روش، متناسب با سهم واحدهای تولید پراکنده در کاهش تلفات شبکه، پاداشی اقتصادی افزون بر قیمت توان تولیدی به واحدهای تولیدی داده می شود. با افزایش قیمت واحد توان، میزان توان تولیدی آنها افزایش می یابد که این نیز خود موجب کاهش بیشتر تلفات می گردد. بنابراین از یک روش تکراری برای مشخص کردن نقطه ی بهینه ی تولید توان و قیمت توان بر روی شین متصل به واحد تولیدی با دقت مورد نظر استفاده می شود. در انتها نیز با رویکرد میزان تاثیرگذاری هر یک از واحدهای تولیدات پراکنده در کاهش تلفات متناسب با مقدار تولید انرژی بهینه آنها، این واحدهای تولید پراکنده اولویت دهی شده اند و بر این اساس سلول های فتوولتائیک (نیروگاه خورشیدی) دارای بهترین اولویت می باشد. در این مقاله هرجا از منابع تولید پراکنده نام برده شده است، سلول های فتوولتائیک (نیروگاه ها و مزارع خورشیدی) که خود از انواع تولیدات پراکنده می باشند، مد نظر بوده است.

کلیدواژه ها:

تولید پراکنده ، سلول فتوولتائیک ، تلفات ، پخش بار