اثربخشی درمان اضطراب به روش طرحواره درمانی بر کمال گرایی مثبت و منفی زنان ۲۰ تا ۳۰ ساله

زمینه و هدف: مرور نظام مند پژوهش ها حاکی از این است که در درمان اضطراب افراد متغیرهای مختلفی تاثیر می گذارد و روش های درمانی متعددی اثربخش هستند، اما نقش طرحواره درمانی بر کمال گرایی افراد مضطرب مغفول مانده است، لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان اضطراب به روش طرحواره درمانی بر کمال گرایی است. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. روش کار: از بین کلیه زنان ۲۰ تا ۳۰ سال دارای اضطراب مراجعه کننده به کلینیک حضور نو واقع در شهر تهران تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تخصیص داده شدند. همه آن ها قبل از اجرای مداخله پرسشنامه کمال گرایی تری-شورت و همکاران را تکمیل کرده اند. پس از آن، گروه آزمایش تحت آموزش طرحواره درمانی قرار گرفت. در نهایت هر دو گروه پس آزمون را دریافت کرده اند. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری به کمک نرم افزار SPSS ۱۹ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بین دو گروه در دو مولفه کمال گرایی مثبت (۰۱۹/۰>p و ۲۷۵/۶=F) و کمال گرایی منفی (۰۰۶/۰>p و ۱۳۶/۹=F) تفاوت معنی داری وجود دارد. با مشاهده یافته های توصیفی می توان گفت گروه آزمایش پس از کسب مداخله طرحواره درمانی توانسته است نمرات پایین تری را در پس آزمون مولفه های کمال گرایی نسبت به گروه کنترل کسب کند. نتیجه گیری: استفاده از روش طرحواره درمانی در درمان اضطراب باعث کاهش کمال گرایی افراد شده و از این رو آگاهی از این آموزش می تواند در جهت بهبود متغیرهای کمال گرایی مثبت و منفی به روان­شناسان، مشاوران، دانشجویان و سایر متخصصان کمک نماید.

کلیدواژه ها:

Schema Therapy ، Anxiety ، Positive and Negative Perfectionism ، طرحواره درمانی ، اضطراب ، کمال گرایی مثبت و منفی