اثر بخشی باور/جهت انگیزشی و خلاقیت شناختی/شخصیتی بر ارتقاء پیشرفت تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی باور/جهت انگیزشی و خلاقیت شناختی/شخصیتی بر ارتقاء پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهشی، نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه گواه (بدون دوره پیگیری) بود؛ که جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه یازدهم دبیرستان های شهرتهران در سال تحصیلی۹۸-۹۷ بودند؛ که از میان آن ها نمونه ای به حجم ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه) انتخاب و به پرسشنامه های باور انگیزشی پینتریچ و دی گروت (۱۹۹۰)، جهت گیری انگیزشی والرند (۱۹۹۲)، خلاقیت شناختی تورنس (فرم ب، ۱۹۹۳) و خلاقیت شخصیتی عابدی (۱۳۷۲) در دو مرحله پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد متغیرهای باور و جهت انگیزشی و خلاقیت شخصیتی در سطح (۰/۰۵> P)، خلاقیت شناختی و معدل در سطح (۰/۰۱> P) در بین گروه گواه و آزمایش دارای تفاوت معنادار است. نتایج حاکی از آن است که مداخلات آموزشی باعث ارتقاء پیشرفت تحصیلی شده است در نتیجه مدارس با بکارگیری برنامه های مداخلات آموزشی می توانند به ارتقاء پیشرفت تحصیلی دست یابند.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، باور انگیزشی ، جهت گیری انگیزشی ، خلاقیت شناختی ، خلاقیت شخصیتی