مقایسه تاثیر سه برنامه تمرینی قدرتی، کششی و ترکیبی بر سندرم متقاطع فوقانی(UCS)

قدمه: سندرم متقاطع فوقانی (Upper cross syndrome یا UCS)نوعی از درگیری سیستم عضلانی اسکلتی می باشد که منجر به کوتاهی عضلات قدامی و ضعف عضلات خلفی می شود. از روش های رایج در اصلاح این ناهنجاری ها تمرینات اصلاحی می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر سه نوع برنامه تمرینی کششی، قدرتی و ترکیبی در افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی بود.مواد و روش ها: ۴۰ دانشجوی دختر دارای ناهنجاری سر ، و شانه به جلو و کایفوز با میانگین سنی۷۷/۱ ± ۲۲/۲۲ سال به صورت هدفدار انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه ۱۰ نفره تجربی و یک گروه ۱۰ نفره شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی اول تمرینات قدرتی، گروه تجربی دوم تمرینات کششی و گروه سوم تمرینات ترکیبی را به مدت ۶ هفته انجام دادند. در این مدت گروه شاهد هیچ گونه برنامه تمرینی را دریافت نکردند. از روش عکس برداری از نمای نیمرخ برای اندازه گیری همزمان زوایای سر و شانه به جلو استفاده شد. از خط کش منعطف برای اندازه گیری میزان زاویه کایفوز آزمودنی ها استفاده شد(۹۳/۰=r). میزان تغییرات زاویه شانه، سر و کایفوز آزمودنی ها قبل و بعد از ۶ هفته تمرین اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون Paired t و با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد (۰۵/۰ ≥ P).یافته ها: بر اساس نتایج آزمون Paired t کاهش معنی داری در زاویه شانه به جلو (۰۰۱/۰ = P )، سربه جلو (۰۰۵/۰ = P) و کایفوز (۰۰۱/۰ = P) در هر سه نوع برنامه تمرینی(قدرتی، کششی، ترکیبی) بعد از ۶ هفته یافت شد. اما کاهش معنی داری در زاویه شانه به جلو، سربه جلو و کایفوز در گروه شاهد یافت نشد. تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) نشان داد که بین تاثیر تمرینات مختلف در میزان زاویه شانه به جلو (۰۰۱/۰P = )، سر به جلو (۰۰۱/۰P = ) و کایفوز (۰۰۱/۰ P = ) تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به نتایج آزمون تعقیبی Tukey اجرای تمرینات اصلاحی قدرتی (۰۰۱/۰P = )، کششی (۰۰۱/۰P = ) و جامع (۰۰۱/۰P = ) با گروه شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد. درحالی که بین گروه های تمرینی قدرتی، کششی و جامع با یکدیگر در گروه شانه به جلو تفاوت معنی داری مشاهده نشده است. این در حالی است که بین تاثیر تمرینات ترکیبی در ناهنجاری سر به جلو و کایفوز در مقایسه با تمرینات دیگر تفاوت معنی داری مشاهده شد.نتیجه‎گیری: میزان کاهش زوایای سر به جلو و کایفوز در گروه ترکیبی نسبت به دو برنامه تمرینی دیگر، اثر بخشی مطلوبتر این برنامه تمرینی را نشان می دهد. با توجه به کاهش معنادار زاویه شانه و سربه جلو و کایفوز در افراد گروه تجربی، استفاده از این سه نوع برنامه تمرینی در افراد مبتلا  به عارضه UCS توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Strength training ، Stretch Training ، Comprehensive Training ، Upper crossed syndrome