سبک های فرزندپروری والدین دانش آموزان ابتدایی

شیوه های فرزندپروری والدین یکی از سازه های جهانی است که بیانگر روابط عاطفی و نحوه کلی ارتباط والدین با فرزندان است و عامل مهمی برای رشد و یادگیری کودکان به شمار می آید. به منظور شناخت الگوهای ارتباطی والدین و تاثیر آن بر شخصیت و رفتار کودکان، دیدگاه های نظری مختلفی در خصوص سبک های تربیتی والدین توسط متخصصین ارائه شده است. به طور کلی یک رویکرد تیپ نگر در زمینه اثر تعامل والد- فرزند و سازگاری فرزندان انواع روش های تربیتی مطرح را مورد بررسی قرار میدهد. در همین راستا پژوهشهای انجام شده نشان داد افرادی که در کودکی والدین کنترل کننده مفرط و طردکننده داشتند، در اوایل بزرگسالی با پریشانی و آشفتگی توام بودند و تجارب مناسبی در مواجهه با افراد و روابط میان فردی نداشتند. خانواده کانون التیامبخش دردها و محل ارضاء نیازهای مختلف جسمانی، عقلانی و عاطفی است که خمیرمایه هیجانی انسان در دوران کودکی و در سیستم خانواده شکل میگیرد. دوران کودکی از مهمترین مراحل زندگی است که در آن شخصیت فرد پایه ریزی شده و شکل میگیرد. اغلب اختلالات و ناسازگاریهای رفتاری پس از دوران کودکی ناشی از کمبود توجه به دوران حساس کودکی و عدم هدایت صحیح در روند رشد و تکامل است. این بی توجهی منجر به عدم سازش و انطباق با محیط و بروز انحرافات گوناگون در ابعاد مختلف برای کودک میباشد. برای آنکه کودک بتواند مراحل طبیعی رشد و نمو را بگذراند و دارای شخصیت محکم و باثباتی شود محیط مناسبی لازم است. در این نردبان رشد و نمو، محیط، خانواده، مدرسه و بالاخره اجتماع هریک دارای نقش مشخصی میباشند، ولی از همه مهمتر نقش محیط مدرسه و خانواده یعنی چگونگی برخورد و ارتباط والدین و مربیان با کودک به ویژه در دوره دبستان است .

کلیدواژه ها:

سبک ، فرزندپروری ، سبک های فرزندپروری ، کودک