چگونه توانستم عقب ماندگی تحصیلی محمدحسین را رفع کنم؟!

با شیوع ویروس کرونا، نظام تعلیم و تربیت جهانی از نعمت کلاسهای حضوری و بستر تعاملات چهره به چهره معلم و شاگردان محروم شد. شاید به نظر میرسد که تعطیلی مدارس سبب سهولت امر آموزش برای دانش آموزان و معلمان شده است اما به جرئت میتوان گفت آسیبی که سبک جدید از آموزش به جهت فراهم نبودن بستر، شرایط، مهارتها و آگاهیهای آموزش غیر حضوری بر کیفیت یادگیری دانش آموزان وارد کرد، قابل چشمپوشی نیست. هدف از این اقدام پژوهی که در دبستان محل کارورزی ام صورت گرفت، رفع بخش کوچکی از عقب ماندگیهای تحصیلی دانش آموز مورد نظر و همچنین افزایش مهارتهای خویش برای اجرای راهبردهای مناسب در شرایط مشابه است.در این اقدام پژوهی با دانش آموزی مواجهیم که از آسیبهای آموزش مجازی در امان نبوده است و مشکلات شخصی وی نیز مزید بر علت شدهاند تا به عقبافتادگی تحصیلی نسبتا شدیدی رو به رو گردد. برای کمک به محمدحسین و همچنین افزایش مهارتهای خویش در امر تدریس، برنامه ریزی شد تا در روزهای پایانی اسفند ماه سال ۱۴۰۰، جلسات آموزشی حضوری برگزار گردد تا دانش آموز بتواند زمانی که همکلاسیهایش در بستر شاد مشغول به علم آموزی اند، با حضور در مدرسه و با کمک من بتواند بر بخش کوچکی از ضعفهای خود فائق آید.برای سپری کردن جلسات کوتاه اما مفید و کارآمد آموزشی، پس از ارزیابی شرایط موجود و بررسی همه جانبه آن، پژوهشهای لازم برای یافتن راه حلهای موثر صورت گرفت و در نهایت با جمعبندی موارد یافت شده، اقدامات لازم جهت کمک به دانش آموز موردنظر صورت گرفت.

کلیدواژه ها:

عقب افتادگی تحصیلی ، دقت و تمرکز ، تمرین و تکرار ، یادگیری معنادار