اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری بر علاقه اجتماعی در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال ویژه در خواندن

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری بر علاقه اجتماعی، در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال ویژه در خواندن بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال ویژه در خواندن در شهرستان میاندرود بود. تعداد ۳۰ دانش آموز کلاس چهارم تا ششم به روش نمونهگیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایش در معرض بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری تحت ۱۰ جلسه ۳۰ دقیقه ای پروتوکل بازی درمانی شناختی رفتاری ویژه دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری قرار گرفت و برای گروه کنترل آموزشی برگزار نشد. قبل و بعد از مداخله، هر دو گروه به پرسشنامه های علاقه اجتماعی (علیزاده و همکاران، (۱۳۹۳ پاسخ دادند. داده های به دست آمده در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ توسط تحلیل کورایانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری بر علاقه اجتماعی، در دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال ویژه در خواندن اثربخش بود.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری ، علاقه اجتماعی ، نارساخوانی.