حمایت از حق سلامت در مخاصمات منطقه ای از منظر حقوق بین الملل بشر و صلح طلب بشردوستانه (با تاکید بر حقوق زنان و کودکان)

؛حق بر سلامت» که در تعیین محتوای آن «بنیادهای تعیین کننده» همچون برخورداری از غذای کافی، آب آشامیدنی سالم، دسترسی به داروهای اساسی، خدمات و امکانات بهداشتی و... نقشی انکارناپذیر دارند و میزان تحققهرکدام از این عنا صر، تاثیری مستقیم در تحقق عالی ترین استاندارد قابل حصول سلامت برای تمامی آحاد بشریبه خصوص زنان و کودکان دارد، در طول مخاصمات مسلحانه به عنوان مکمل موازین حقوق بشردو ستانه قابل اجرااست و تعهداتی را به طرفین مخا صمه تحمیل می کند. با این وجود اما همچنان شاهد نقض گسترده و جدی حقوقزنان و کودکان در جریان مخاصمات، از جمله مخاصمات منطقه ای می باشیم. اگرچه مقررات بین المللی حقوق بشر درتمام وضعیت ها اعم از جنگوصلح لازم الاجرا هستند اما برخی از میثاق های بین المللی و منطقه ای متضمن قیدیهستند که به دولت های عضو اجازه میدهد در برخی مواقع استثنایی برخی از حقوق بشر را تعلیق نمایند. در حالی کهتعلیق، منوط به رعایت شرایط و ضوابطی از جمله قرارگرفتن در «وضعیت اضطراری» است اما در عمل، برخی دولت های درگیر مخاصمه، از تعلیق مندرج در اسناد حقوق بشری به عنوان ابزاری برای نقض حقوق بشر استفادهمی کنند لذا شاهد استفاده ابزاری دولت ها از این قید می باشیم و در عمل، ادعای وضعیت اضطراری در هر مورد،به عنوان و سیله ای قانونی از سوی طرفین درگیری، برای نقض حقوق بشر به کار گرفته می شود. بر این مبنا، علیرغمحمایت حقوق بشردوستانه از حقوق افراد در مخاصمات منطقه ای، اما تعیین یک چارچوب قانونی مناسب، مستقل وخودکار برای حفظ حقوق انسانی در زمان مخاصمات مسلحانه خصوصا مخاصمات منطقه ای، کاری دشوار است.

کلیدواژه ها:

حق سلامت ، زنان ، کودکان ، مخاصمه ، حقوق بشر ، حقوق بشردوستانه