اثر منطقه بر صفات رویشی و تکثیر شش رقم توت فرنگی

به منظور بررسی اثر منطقه بر صفات رویشی در استان مازندران ۶ رقم توت فرنگی (کاماروسا، کویین الیزا، پاروس، آروماس، دیامونت و کردستان) در ۴ منطقه ساری ( دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری ) با ارتفاع ۵۴ متر از سطح دریا و مناطقی از هزار جریب بهشهر (روستای زلت ارتفاع ۱۲۰۰متر، روستای پارم ۱۴۰۰متر، روستای پیته نو ۱۶۰۰متر) کشت شدند. نتایج اختلاف معنی داری بین ارقام از نظرکلیه صفات مورد ارزیابی را نشان داد. همچنین اثرمتقابل مکان در ژنوتیپ در اکثرصفات معنی دار شد که نشان از واکنش متقابل ارقام با مکان های مختلف با ارتفاع متفاوت بود. در میان ارقام موردبررسی بیشترین سطح برگ را رقم دیامونت و بیشترین طول دمبرگ را رقم دیامونت در زلت ، بیشترین تعداد برگ را رقم کردستان در ساری ، بیشترین تعداد طوقه را ارقام کاماروسا و پاروس و بیشترین برگ بوته دختری را رقم کاماروسا در زلت به خود اختصاص دادند . با افزایش ارتفاع به میزان بیش از حد تحمل توت فرنگی ، به دلیل کاهش رطوبت و افزایش نور دریافتی بوته ها دچار تنش می شوند. بنابراین به طور کلی نباید ارتفاعات را بدون در نظر گرفتن میزان ارتفاع از سطح دریا مناسب تولید یا تکثیر توت فرن گی مطرح نمود. ارتفاع ۱۲۰۰متر (زلت ) مناسب ترین نقطه برای تولید توت فرنگی بود و بوته های تولید شده در این ارتفاع به دلیل برخورداری از تعداد و سطح برگ، طول دمبرگ و تعداد طوقه بیشتر نسبت به دیگر نقاط بود و با ایجاد بوته های قوی منجر به تولید نشاهای دختری کمتر اما با تعداد برگ بیشتر می گردند.

کلیدواژه ها:

رقم بهاره ، برگ ، دمبرگ ، طوقه ، اقلیم ، تجزیه مرکب