تبیین شاخص های زیست پذیری در سکونتگاه های پیرامون شهر ساری با رویکرد بازآفرینی شهری

در حال حاضر شهرها با چالش های بسیاری در ابعاد کالبدی، اجتماعی و زیست محیطی مواجه می باشند. در پی رشد شهرنشینی، پیامدهای زیان باری برای شهرها به وجود آمده است. تداوم این گونه رشد جمعیت، شهرنشینی در شهرهای امروز از جمله شهرهای جدید را با بحران های کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی روبرو ساخته است. بنابراین ضرورت توجه به مقوله زیست پذیری در شهرهای امروزی اهمیت فراوانی یافته است. روش انجام تحقیق با توجه به ماهیت کار روش توصیفی - تحلیلی است و با توجه به همین روش به تبیین شاخص های زیست پذیری در سکونتگاه های پیرامون شهر ساری با رویکرد بازآفرینی شهری پرداخته می شود. در این پژوهش از روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی و انجام مصاحبه و مشاهدات میدانی و پرسشنامه نیز بهره گرفته می شود. پرسشنامه تنظیم شده تحقیق بین ۳۰ نفر از متخصصان، مسئولان و مدیران شهری، تقسیم و پس از جمع آوری، نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS، از طریق آزمون t تک نمونه ای و رگرسیون خطی چند متغیره، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که معیارهای کالبدی، اجتماعی و زیست محیطی هر کدام با مقادیری متفاوت بر زیست پذیری سکونتگاه های اطراف شهر ساری با رویکرد بازآفرینی شهری اثرگذار می باشند و از آنجایی که زیست پذیری در محدوده مورد مطالعه بر مبنای سه معیار کلی سنجیده شده است، می توان ادعا کرد که سکونتگاه های اطراف شهر ساری از حیث زیست پذیری دچار ضعف هایی هستند. بدین ترتیب که جهت زیست پذیرتر کردن محدوده مورد مطالعه ابتدا به مقوله زیست محیطی توجه کرده و سپس معیارهای کالبدی و اجتماعی مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، بازآفرینی ، سکونتگاه های شهری ، مناطق پیراشهری ، ساری