بررسی تاثیر سبک رهبری حمایتی بر قصد ترک خدمت کارکنان (مطالعه موردی شرکت های مستقر در پارک های علم و فناوری یزد و پردیس تهران)

یکی از موانع تحقق اهداف و برنامه ها در شرکت های دانش بنیان، ترک خدمت کارکنان آن هاست. به کارگیری سبک رهبری مناسب یکی از عواملی است که می تواند از بروز این مسئله جلوگیری کند؛ لذا در این پژوهش تاثیر سبک رهبری حمایتی بر قصد ترک خدمت کارکنان دانشی با تاکید بر نقش میانجی تعهد سازمانی و رضایت شغلی کارکنان، بررسی می شود. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و جامعه مورد مطالعه، تمام کارکنان و متخصصان شاغل در شرکت های دانش بنیان پارک علم و فناوری یزد و پارک فناوری پردیس تهران است. حجم نمونه با توجه به جدول گرین ۱۳۸ نفر تعیین و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد توصیف رفتار رهبری (LBDQ)، تعهد سازمانی بالفور و کسلر، رضایت شغلی مینه سوتا و تمایل به ترک خدمت مقیمی استفاده شده است. پایایی و روایی پرسشنامه ها ازطریق ضریب آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی و همچنین بررسی روایی محتوایی و روایی سازه، پذیرفته شده است. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری با حداقل مربعات جزئی و با نرم افزار Smart PLS انجام شده است. برپایه یافته های تحقیق، سبک رهبری حمایتی به صورت مستقیم و غیرمستقیم در جلوگیری از ترک خدمت کارکنان تاثیرگذار است، و تاثیر غیرمستقیم بیش از تاثیر مستقیم آن است.

کلیدواژه ها:

رهبری حمایتی ، قصد ترک خدمت کارکنان ، تعهد سازمانی ، رضایت شغلی