بررسی تاثیر تدریس معکوس بر یادگیری نحو عربی: مطالعه مقایسه ای روش تدریس سنتی و روش های نوین آموزشی استاندارد و مجازی در مجموعه آموزشی صدی الحیاه

تدریس معکوس به عنوان راهبردی آموزشی و نوعی یادگیری ترکیبی نقش بسزایی در تعمیق و تسهیل  یادگیری و جذابیت و پویایی آموزش دارد. آموزش نحو عربی از دیرباز با مشکلاتی همچون روشهای تدریس سنتی، محتوای متناسب با سطح دانشجو مواجه است که علاوهبر بیرغبتی فراگیران در یادگیری، اهداف آموزش آن را محقق نمیسازد. ازآنجایی که تاثیرگذاری تدریس معکوس در زمینههای مختلف آموزش، به ویژه آموزش زبان خارجی، به اثبات رسیده است، پژوهش حاضر تلاشی است تا با بهره گیری از این رویکرد نوین، تدریس معکوس را جهت ارتقای هدفمند و کیفی فراگیران پیشرفته عربی پیشنهاد و تاثیر آن را در مقایسه با روشهای سنتی بررسی کند. برای این منظور، داده های کیفی (در گام شناختی به مدت یک ترم تحصیلی) و کمی (در گام آزمایشی به مدت سه هفته) گردآوری  و به ترتیب توسط تحلیل محتوای کیفی و تحلیل واریانس یک طرفه موردتحلیل قرار گرفت. بدین ترتیب، یک کلاس آموزشی (سی نفر) از فراگیران دوره پیشرفته صدی الحیاه به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمایشی و یک گروه شاهد، تقسیم شدند. با استخدام یک روش شبهآزمایشی مداخله پسآزمون  محض با گروه شاهد، عملکرد فراگیران در آزمون های موازی نحو، قبل و بعد از مداخله آموزشی، توسط نرم افزار اس.پی.اس.اس. موردبررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که هر سه گروه آموزشی در مرحله پس آزمون در مهارت نحو رشد آموزشی داشته اند، اما آزمون پسینی توکی نشان داد که روش تدریس معکوس (رویکرد  استاندارد) در مقایسه با روش سنتی و روش تدریس معکوس (رویکرد مجازی)، تاثیر بیشتری در ارتقای آموزش نحو فراگیران دارد. این تفاوت معنادار در روشهای تدریس بررسی شده به تفصیل موردکنکاش قرار گرفته و گزارش شده است.

کلیدواژه ها:

تدریس معکوس ، آموزش زبان عربی ، نحو عربی ، صدی الحیاه