تحلیل و مقایسه زبان شفاهی از دو جنبه نحو و معناشناسی در کودکان شنوا با کودکان کم شنوای دارای سمعک و کاشت حلزون شنوایی

اگرچه مهارت زبانی کودکان کمشنوا به کمک سمعک و کاشت حلزون شنوایی و گفتار درمانی ارتقا مییابد، اما به علت اینکه آغاز شنوایی در این کودکان با تاخیر صورت میگیرد و باتوجه به اینکه آموزش کودکان کمشنوا در مدارس عادی انجام میشود، لازم است که عملکرد زبان شفاهی این کودکان در مقایسه با هم سالان شنوایشان به دقت بررسی شود. لذا پژوهش حاضر به تحلیل و مقایسه مولفههای زبان شفاهی از دو جنبه معناشناسی و نحو در کودکان کمشنوا دارای سمعک و حلزون شنوایی با هم سالان شنوا پرداخته است. به این منظور تعداد ۳۹ کودک ۶ تا ۸ سال، شامل شانزده کودک شنوا، سیزده کودک دارای پروتز حلزون شنوایی و ده کودک دارای سمعک به کمک آزمون Told-p:۳  بررسی شدند. تجزیه و تحلیل دادهها از طریق آزمونهای کروسکال والیس و یومنویتنی نشان داد، میان کودکان کاشت حلزون شده و دارای سمعک، از لحاظ مهارتهای نحوی و معناشناسی  تفاوت معنیداری وجود ندارد و این کودکان در دریافت و درک معانی کلمات و جملات، در ارائه تعاریف شفاهی از کلمات و توانایی شناختن و به کارگیری اشکال تک واژ، عملکرد یکسانی دارند.  اما بین کودکان شنوا و دو گروه کودکان کمشنوا از جنبههای نحو و معناشناسی اختلاف معنیداری وجود دارد و کودکان شنوا عملکرد بهتری دارند. بنابراین لازم است که کودکان کمشنوا تا رسیدن به سطح زبانی کودکان شنوا به طور جدی تحت آموزشهای توان بخشی کلامی   شنیداری قرار گیرند. عدم توجه به این موضوع میتواند اثر نامطلوبی بر پیشرفت تحصیلی و آینده شغلی کودکان کمشنوا داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Keywords: Oral language ، children with hearing aids ، children with cochlear implants ، semantic and syntactic skills ، Told-p:۳. ، واژه های کلیدی: زبان شفاهی ، کودکان دارای سمعک۱ ، کودکان دارای کاشت حلزون شنوایی۲ ، مهارت های معناشناسی و نحو ، آزمون۳ Told-p:۳