خاستگاه تربیتی مدارا در قرآن کریم و سیره معصومین(ع)

مدارا از اصول اساسی زندگی اجتماعی است که در آموزه های قرآنی و حدیثی توجه ویژه به آن شده است. پرداختن به این اصل اساسی در دنیای کنونی که سازوکارهای مدرن امواج گستر، حصارهای جغرافیایی، عقیدتی، فرهنگی و ... را فرو ریخته است. اهمیت آن را دو چندان پیدا می کند. مهم ترین سوالی که در این باره مطرح است نقش اساسی و تاثیر ویژه آن در حوزه تربیت است. زیرا تربیت، رسالت بزرگ پرورش انسان هایی را بر عهده دارد که آمادگی موافقت با این جبهه‎گشایی متکثر و متنوع را پیدا کند. این مقاله با بهره برداری از روش تحقیق تلفیقی (معناشناسی-تحلیلی) در صدد آن است که خاستگاه تربیتی مدارا در تربیت را با ابزارهای قرآنی و حدیثی تبیین نماید؛ برای دست‎یابی به این هدف سترگ، نخست واژه های تربیت و مدارا را با تکیه برآموزه های دینی معنا کرده است، سپس آن عرصه های مدارا در حوزه های عقیدتی ایمانی، اخلاقی رفتاری و فرهنگی اجتماعی را تحلیل وآن‎گاه چگونگی جایگاه مدارا در حوزه تربیت را روشن نموده است. در پایان اصول مهمی که لازم است در عرصه‎های تربیتی مدارا شود، تبیین نموده است؛ مانند: ملایمت در برابر تندی، جمع نرم گویی و حق گویی، رواداری خطای انسانی، تقدم چگونه گفتن بر چه گفتن و ... .

کلیدواژه ها:

تربیت ، مدارا ، تربیت دینی ، روش تربیتی