بررسی میزان هم تالیفی پژوهشگران ایرانی حوزه روانشناسی در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام بین سال های ۱۳۹۰-۱۳۸۶

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان هم­تالیفی پژوهشگران ایرانی در حوزه روانشناسی در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام در سال های ۱۳۹۰-۱۳۸۶ بود. روش پژوهش: در پژوهش حاضر از روش توصیفی - تحلیلی با استفاده از ابزارهای علم سنجی استفاده شده است. ابزار پژوهش پایگاه استنادی علوم جهان اسلام است. جهت درون دهی داده ها و انجام محاسبه ها از نرم افزار اکسل استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه مقاله های نمایه شده در حوزه روانشناسی، در بازه زمانی ۱۳۹۰-۱۳۸۶ است که در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام نمایه شده است. در این پژوهش شاخص همکاری، درجه همکاری و ضریب همکاری برای رشته روانشناسی محاسبه شده است. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که مدارک چهار نویسنده ای با نرخ رشد ۳۲/۰، دارای بیشترین رشد در میان مدارک با سایر الگوهای هم تالیفی بوده اند. ضریب مشارکت پژوهشگران در دوره مورد مطالعه برابر با ۵۴/۰ و بیشترین ضریب همکاری مربوط به سال ۱۳۹۰ برابر با ۵۹/۰ ، میانگین درجه همکاری در سال های بررسی شده برابر ۸۳/۰ بوده است. نتیجه گیری: در مجموع از پژوهش حاضر استنباط می شود که پژوهشگران روانشناسی تمایل به تولید مقاله های چند نویسنده ای دارند؛ به طوری که با وجود افزایش و رشد مقاله های روانشناسی، مقاله ها و مدارک یک نویسنده در بیشتر سال ها کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (آی ، اس ، سی) ، روانشناسی ، ضریب مشارکت ، علم سنجی ، نویسندگان ایرانی ، هم تالیفی